CLARISSA - STEFAN ZWEİG

 

    

    Herkese selamlar. Yepyeni bir kitap yorumu ile geldim. Yıllar önce kuzenim tarafından hediye edilmiş, bir türlü okuma fırsatım olmayan bir romanı okumanın mutluluğunu yaşıyorum. Romanı tam da ihtiyacım olduğu bir anda okumuş olmam da beni ayrıca mutlu ediyor.

   Roman birinci dünya savaşının olduğu yıllara genç bir kadının gözüyle bakmamızı sağlıyor. Asker bir babanın duygularını dışa vuramayan bir kızı Clarissa. Okul yıllarından itibaren yaşadığı zorlu hayatına şahit oluyoruz bu güçlü kadının. Stefan Zweig'in çok hafif anlaması kolay bir o kadar da etkileyici bir anlatımı var. 

   Okurken hiç sıkılmayacağınız bir çırpıda severek okuyacağınız harika bir roman. Bu kitap için en çok üzüldüğüm şey ise Zweig'in bu kitabı tamamlayamamış olması. Kitap Zweig intihar ettikten sonra yayıncısı tarafından ele alınmış. Bu kitabı Stefan Zweig bitirmiş olsaydı eminim başyapıtlar arasında yer alırdı. Maalesef Clarissa'nın hayatı da Zweig'in hayatı gibi yarım kaldı...

"SEVDİĞİM ALINTILAR"

“Seni tanımadan önce neyim vardı: Yapayalnızdım. iki kişi olunca dünyanın üstesinden gelinebilir…”

 "Artık insanları daha çok bana iyi gelip gelmediklerine bakarak değerlendiriyorum."

"Dünyada bir insan için önemli olduğumu bilmek beni mutlu ediyor."

"Çok mutluyum, haklısınız. Ama bu mutlulukla ne yapacağım? Yalnız başıma benim için biraz fazla bu. Ben daha mütevazı mutluluklara alışkınım － çoğu zaman akşamları bir kitabım olur, bir arkadaşım, güzel bir mektubum, biraz da müziğim. Aslında bunlardır benim mutluluk diyebileceğim şeyler. Çoğaldıkları zaman onlarla ne yapacağımı bilemiyorum － başkalarıyla paylaşmak istiyorum. Bunca mutlulukla ne yapacağım?"

"Ama yine de hayat boyunca yediği darbelerin izini taşıyor insan."

"Ama yalnızca sevildiğim zaman yaşayabilirim..."

"Trenin içindeyken bir ev görürsün, şehrin adını bilmezsin, kimseyi tanımazsın ve orada mutlu olabileceğini hissedersin..."

"Varlığınız hemen hiç hissedilmiyor, belki siz de kendinizi yeterince hissetmiyorsunuz."