KENDİMCE

   

    Herkese selamlar. Normalleşme sürecine girdiğimiz şu haftalarda ben de bol koşturmalı, yoğun iş hayatıma geri döndüm. Bir kaç haftadır blogumdan ve sizlerden uzak kaldım Yazı yazmaya fırsatım olmasa da elimden geldiğince sizin güzel yazılarınızı okumaya çalıştım. Günün stresinden, yorgunluğundan sizin sayenizde biraz sıyrılabildim. Yazmaya yazmaya köreleceğimi düşündüğüm için konusu olmasa da bu yazımı paylaşmak istedim. Biraz sohbet havasında olsun istedim :)

    İşe geri dönmeden önce bir instagram hesabı açmıştım. İnsanın boş vakti olunca her platformda bulunmak istiyor. Kendi çektiğim kitap fotolarını paylaşıyorum. Çoğu blok arkadaşımı da bulup ekledim, orada da sizi görmek mutluluk veriyor. 

    Şu sıralar bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine Lucifer'i izliyorum. Aranızda izleyen varsa yorumlarını okumak isterim. Milena'ya Mektupları okumaya başladım. Kafka'nın her eserini okuduğumda kendisine hayran kalıyorum. Boş vaktim olduğu zamanlarda da artık iplerle battaniye örüyorum. Umarım bitirebilirim :) Bitirebilirsem sizler için buradan da paylaşırım :)

     Gündem ne kadar canımı sıksa da her gün twitterdan haberleri takip ediyorum. Dün paylaşılan bir fotoğraf o kadar canımı yaktı ki anlatamam. Belki sizde görmüşsünüzdür o fotoğrafı. Bir kadın daha kocası tarafından katledilirken kendi kanıyla ailesine not bırakıyor. Ne büyük acı. Kurtuldum yazıyor kendi kanıyla ''kurtuldum'' Ölüm o kadın için bir kurtuluş olmuş demek ki. Oysa yaşasa, gerçek anlamda yaşasa ölüme kurtuluş der miydi? İşte gencecik kadınlara ölünce kurtuldum dedirten insanlarla bir arada yaşıyoruz. O kadınları ölümün elinden kurtaramıyoruz. Yasaların bir an önce değişmesini istiyorum . Artık haberlerde kadın cinayeti, çocuk istismarı, hayvanlara işkence gibi haberler görmek istemiyorum.

    Biraz içimi döktüğüm bir yazı oldu umarım sizin de içiniz kararmamıştır. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim. Güzel günlerimiz olsun..