KENDİMCE

 

Bloğumda yazmayalı neredeyse iki aya yaklaşmış. Karantina sürecindeki gibi her gün yazılar yazıp, siz değerli blog sakinlerinin yazılarını okuyup sohbet etmeyi çok özledim. Daha önceki yazılarımda da bahsettiğim üzere mali müşavirlik stajı yapıyorum. O kadar yoğun bir sürecin içindeyim ki şu bir kaç aydır hem sizi hem de kendimi çok ihmal ettim. Ben yokken çok güzel yazılar paylaşmışsınızdır kesin :) fırsat buldukça hepsini tek tek okumak istiyorum. 

  Bu iki aylık süreçte pekte bir şey yapmadım aslında. Duygu değişim hızım hiç bu sene ki kadar farklı olmamıştı. Şu sıralarda özellikle saatim saatimi tutmuyor. Sabah neşeli bir şekilde işe giderken akşamında dokunsan ağlayacak kıvama geliyorum ya da tam tersi. Eskiden sürekli plan yapar o planları uygulamak için çabalardım. Şimdi stajım bittiğinde ne yapacağıma dair tek bir plan, planı da geçtim hayal bile kuramıyorum. Bu dengesizliğimi koronaya bağladım. Vurun kahpeye misali bu sene ne yapamadıysam ne olmadıysa koronadan soruyorum hesabını :)

   Şu sıralar sürekli dilime Feridun Düzağaç'ın Beni Bırakma şarkısı dolanıyor. Önceden de severek dinlerdim ama sözlerini hiç bu kadar derinden hissetmemiştim. Galiba yaş aldıkça dinlediğim, okuduğum her şeye farklı bakıyorum. En çokta diyor ya Kimse kimsenin, her şeyi olamaz - mış. Orada es verip mış demesi bile şarkıyı benim gözümde daha da değerlendiriyor. Küçükken sadece klibini çizgi film sandığım için izlediğim şarkıyı şimdi üzerimde tonlarca ağırlıkla dinliyorum..

   Sizin için buraya bu güzel şarkıyı bırakıyorum. İyi geceler sevgili blog sakinleri..