Elveda Güzel Vatanım - Ahmet Ümit

 

    Herkese selamlar. Harika bir kitabı bitirmiş olmanın mutluluğunu yaşıyorum şu an. Yaklaşık 1-2 saat önce Ahmet Ümit'in Elveda Güzel Vatanım isimli romanını bitirdim. Taze taze sizlerle kitap hakkındaki düşüncelerimi paylaşmak istiyorum.

     Kitabımız kahramanı Şehsuvar Sami aşkı ve vatanı arasında ikilemde kalmış Selanikte yaşayan kahramanımız. Şehsuvar Sami'nin neler yaşadığını büyük aşkı Ester'e yazdığı mektuplardan öğreniyoruz.

    Roman bizi meşrutiyetin ilan edildiği yıllardan cumhuriyetin kurulduğu yıllara alıp götürüyor. Ahmet Ümit'in her kitabında beni alıp götüren sihir bu kitapta da beni etkisi altına aldı.

    Şehsuvar Samiyle Talat Paşa'nın yanına gittim, Selanik sokaklarında yürüdüm, Pera Palasta kahvemi yudumladım, Trablusgarp'ta cephede savaştım. Ama en çok Ester'e olan aşkında ona hayran oldum, onunla pişman olup onunla suçluluk duydum.

     Ne yalan söyleyeyim kitabın sonu beni şaşırttı. Okuyacak olanlara şiddetle tavsiye ederim. Diğer romanlarında olduğu gibi Ahmet Ümit bu romanında da beni kendisine hayran bıraktı. 

               SEVDİĞİM CÜMLELER

''Ölüm şehirlerimizi kaybetmekle başlar, vatanımızı kaybetmekle neticelenir.''

“Lüzumsuz merhametin yol açtığı felaketlerde açı çeken masumların çığlıklarını duymak istemiyorum artık”

Mesele aklın kabul ettiğini
Kalbe anlatmaktı...
İşte onu beceremiyordum.

Kader karşısında hep acze düşermiş insan .

Şimdi farkına varıyorum ki, benim için bir tek vatan varmış, o da sensin..

“Hayatta iki tür insan vardır; rüzgarın önünde savrulanlar ve rüzgarı önüne katanlar.”

“ Ve eğer kendimizi bağışlama kabiliyetimiz olmasaydı,varlığımızı sürdürmezdik”

Herkesin aynı yalana inanıyor olması, onu hakikat yapmaz.

"Oysa şimdi paramparça oluyordu inandığım ne varsa..."